okb fakat bipolar mı?

Merhaba, ben Meltem. 18 yaşındayım. Çocukluğumdan beri hiçbir zaman “normal” olamadım. Düzenli insan ilişkileri kuramadım. Belirli bir karakterim yok. Etrafımdaki insanlara beni soran birinin alacağı cevap sabit “Onu ben de çözemedim ki ya…” Çünkü bazen normalde yapmayacağım şeyler yapıyorum, söylemeyeceğim şeyler söylüyorum, çok konuşuyorum, gereksiz yalan söylüyorum, amacım sadece eğlenmek oluyor, uyumuyorum, yapmam gereken hiçbir şeyi olması gerektiği gibi ya da zamanında yapmıyorum/yapamıyorum. Bazı dönemlerde ise tam tersi. ‘Bazı dönemler’ günlük haftalık ya da aylık bile olabiliyor. Bazen çok iyi ve sorunsuz hissediyorum. Kötü olabilecek şeyleri bile iyi duygularımla bastırıyorum. Bu dönemlerimi “sağlıklı” olarak adlandırmaya karar verdim. Sağlıklı dönemlerimde insan ilişkilerim düzeliyor, arkadaşlık kurabiliyorum, topluma karışabiliyorum. Fakat aşırı stres altında olduğum anlarda yataktan çıkmak istemiyorum. Yanımda kimseyi istemiyorum. Sadece ağlamak ve yok olmak istiyorum ama bunları bastırmam gerekiyor çünkü etrafımdakiler böylesi bir bencilliği hak edecek bi’ şey yapmadılar, ailem var, okulum var. İnsanları üzmekten nefret ediyorum. Böyle zamanlarda yürüyen ölü gibiyim her şeyi zoraki yapıyorum. Bu durum eğitim hayatımı büyük ölçüde etkiledi. Sınav için günlük 8-10 saatlik bir çalışma temposundaydım ve iyi hissediyordum sonrasında fazla büyütülmeyecek ama benim için önemli olan birkaç olay oldu ve son zamanlarda her şeyi boş vermiş durumdayım. Böyle devam etmek benim için sıkıntı değil. Duyguları yoğun yaşadığımı düşünüyorum. Aynı zaman obsesif kompulsifim fakat doktorum bipolar olabileceğimi, terapiye gitmem gerektiğini söyledi. Bipolar hastalarının yaşadığı gibi inanılmaz tuhaf ya da çılgınca şeyler yapmıyorum ama hayatımı etkileyen tuhaf bir şeyler var ve ne olduğunu çözemiyorum, kendimden korkuyorum. Bipolar mıyım, ‘ne’yim?